 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Паніжэла наша вышыня.
Дзень ня зьдзейсьніў ні адной надзеі.
Срэбны рыцар прытрымаў каня,
І з анёлаў пер’е абляцела.
Як прыгожа гаварылі мы!
Як мы ганарыліся сабою!
Што цяпер наперадзе? Тамы
Вершаў, што ня выдадуць ніколі.
Хтосьці аказаўся стукачом,
Хтосьці зараз крамнік, хтось палітык.
Ну а вершы прыкрашаюць дом
І блішчаць прад людам паспалітым.
Беларусь, крыжы ды Беларусь...
Бы ў адной хрысьціліся купелі...
Маладосьці лёгкі землятрус –
І з анёлаў пер’е абляцела.
Пакаленьне лірнікаў блатных,
Сумесь Караткевіча і Ніцшэ...
Хтось бліжэй – да злосных і п’яных,
Хтось – да тых, што «прэміяльна» пішуць.
Цынікі... Сьвятыя... Божа мой,
Колькі раз сябе мы не пазнаем,
Шлях зьвянчаўшы тронам ці турмой...
Пішам, пішам, пішам... Не чытаем.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
